Tequilla & Cubaanse sigaren

De laatste update schreef ik in Antigua (Guatemala) alwaar Vic & ik ternauwernood de zeer heftige Belizuanapiripiri ziekte hebben overleeft. Na, vanwege ons ziektebed, langer in Antigua te zijn gebleven als gepland zijn we uiteindelijk na een dokterrecept van frietjes en hamburgers toch genoeg aangesterkt om door te kunnen reizen naar Mexico, land off Speedy Gonzales, Tequilla en natuurlijk surfmecca Puerto Escondido!

Puerto Escondido wat niets meer (maar ook niets minder) betekent als ´verborgen haven´ was jarenlang een klein vissersdorpje maar nadat hippe surfdoeds zoals wij de kwaliteiten van de lokale break ontdekten is dit plaatsje langzaam omgetoverd tot surfmecca van Mexico. Dus daar kwamen wij dus aan, Vic, Siboontje en ik. Backpack op de rug, boardbag over de schouder en gitaar in de hand en meteen ingetjekt in het Rockhostel, yeah!! Vic zijn plankie was voor de verandering eens een keertje van de bus gekletterd dus hij kon linea recta door naar de surfrepairman. Ondertussen ging ik een slurfie leggen op een van Mexico´s beroemdste breaks. Na een lekkere spoelsessie tot de conclusie gekomen dat Puerto zijn naam eer aandoet als heftige golf en boardenbreker. Dus de rest van het spectacel in zee gadegeslagen vanaf de het strand met een heerlijk, helder Coronaatje in de hand. De daaropvolgende dagen hebben we veel gesurft op de wat relaxedere, verderopgelegen pointbreak om vervolgens aan het eind van de middag de surfsessie af te sluiten met ons vaste ritueel van Coronaatjes atten terwijl op de achtergrond de ´echte´ mannen losgingen op de 3 meter hoge monsterbakken. Verder in Puerto nog 2 nieuwe boardshorts gekocht en bij het wederkeren in ons hutje Vic & Simoon in een zeer verstrengelende positie aangetroffen op hun bed. Ik schrok me de pleuris en dacht dat het fout zat dus bood ik nog aan om ze uit elkaar te halen maar ze verzekerden mij dat het wel goed zat. Dus verliet ik het liefdesnest voor wat het was om nog maar een paar extra Coronaatjes weg te tikken tegen de schrik.

Na een week surfen & verstrengelingen was het tijd voor wat nieuws dus vertrokken we naar San Cristobal alwaar we tot de ontdekking kwamen dat San Cristobal eigenlijk een soort vergrote kopie van Antigua is met haar oud koloniaanse Spaanse bouwstijl. Na veelste lang in Antigua te zijn gebleven besloten we niet te lang in San Cristobal te blijven dus sloegen we die souveniertjes in en knalden we er nog een avondje stappen uit (gevolgd door kilo´s taco´s snaaien). We lieten de stad dus weer snel achter ons en vertrokken naar Playa del Carmen alwaar mijn pa en Danny 3 dagen later aan zouden komen.

Eenmaal in Playa besloot ik na het verstrengelingsincident mijn intrede te doen in een privekamer welke ik deelde met 12 andere hulpeloze vrijgezelle mannen. Het toeval was dat de Ierse wij-drinken-alle-mannen-onder-de-tafel-possé alsmede Jurgen en Brigit (je weet wel die dat hostel in Costa Rica een hele tijd gerund hadden en hun laatste dagen in Playa doorbrachten voor hun vertrek naar Holland) allemaal ook in Playa waren dus na een groot rendez vous besloten we de lokale nachtclubs eens goed onveilig te maken. Het donderde en bliksemde en regende meters bier dat werd dus pompen....afijn vraag maar aan Guusie Meeuwis.
Overdag een beetje mijn teeeeint bijwerken tussen de zuipende Ieren op het overvolle maar toch zeer mooie parelwitte strand en af en toe zwaaien naar Vic & Siboontje die zich 100 meter verder op het strand, onder een palmboompje, afgezonderd hadden. Hun ´laatste´ weekje samen was ingegaan dus een beetje quality time konden ze wel gebruiken. Zeker na een dikke maand 24/7 met mij te zijn op-getrokken/gescheept. Met ander woorden ik was weer moederziel alleen met 25.000 andere toeristen maar daar zou algauw verandering in komen want de volgende dag ging ik mijn papaaaa en Dannyboy oppikken van Cancun Airport.

Nadat ik de boys op had gepikt en af waren gezet bij het hotel waar we de aankomende 2 weken zouden vertoeven, sneakede ik meteen mijn spullen de kamer en genoot ik van de ongekende luxe van de hotel kamer. Televisie, koelkast, warme douche, eigen toilet, airco en 2 tweepersoons bedden. Kijk daar houd ik van! Na een korte woordenwisseling over wie bij mij in bed mocht slapen gingen we meteen maar even het strand en toeristengebied verkennen.
Playa del Carmen bestaat uit een lange strip waaraan zich heel, heel, heeeeeeuul veel restaurantjes, barretjes en dezelfde souvenierwinkeltjes bevinden. Parallel aan de strip bevindt zich het kilometers lange witte zandstrand wat overloopt in het gemoedelijke azuurblauwe water van de Caribean. Op het strand bevinden zich genoeg ligbedjes met parasols waar men heerlijk tot rust kan komen en kan schuilen tegen de altijd stralende zon. Het vriendelijke personeel van de verschillende strandtenten staan altijd voor u klaar om u desgewenst te voorzien van een natje. Aldus uit Arke´s reisgids.

My new fellowship kregen na hun lange reis geen rust want dezelfde avond nog waren we uitgenodigd voor een etentje ter ere van de verjaardag van 1 van de Ierse meiden. Na een heerlijke bourgondische maaltijd en een overvloed aan rode wijn hield Danny het voor gezien en vertrok de rest van het soepzooitje naar de beachbar. Aldaar liet mijn Pa aan iedereen op de dansvloer zien hoe je als 50 plusser nog steeds makkelijk kan rocken!

De eerste paar dagen genoten van het onbackpackersachtige leventje. Elke dag beetje uit slapen, zwemmen in het zwembad, chillen in de jacuzzi, champagnelunch aan het strand, dineren in goeie restaurants, veelste veel tequillaatjes slammen aan de hotelbar, liters Coronaatjes wegwerken en 5 kilo aankomen in 3 dagen. Chapeau!

Na deze ontgroeningsperiode werd het tijd voor actie en besloten we samen met Vic en Simone te gaan zwemmen met dolfijnen. Het hele dolfijngebeuren was erg Amerikaans opgezet maar het wat toch wel een vette ervaring om deze schitterende beesten van heel dichtbij (en dan ook echt heel dichtbij want we mochten zelfs met ze bekken) mee te maken.
Verder zijn Danny en ik nog een nacht naar Cancun geweest om de laatste avond van de Ierse chicks af te sluiten. Cancun is ´s avonds een gekkehuis en deed me onmiddelijk aan Las Vegas denken. We zijn die avond naar Cancun´s grootste discotheek geweest: Coco Bongo alwaar het dankzij de vele shows die er gegeven worden het er een spectacel van jewelste is.

En toen was het dus tijd voor Simoontje om terug te keren naar Nederland na 2,5 maand met 3 fantastische (al zeggen wij zelf) knapen te hebben rondgereisd door 7 geweldige landen. Maar aan al het moois komt een eind dus na een dikke knuffel en kus gedag gezegd en zelf weer vroeg onder de wol gegaan want de volgende dag zouden wij 1 van de 7 wereldwonderen gaan bezichtigen.

Chichen Itza, onder de toeristen beter bekend als Chicken Pizza, was een van de belangrijkste steden van de Maya. Hier bevindt zich de enorme piramide van Kukulcan. Het grootste gedeelte van de stad is jaren geleden verwoest door goudzoekers die in de verschillende tempels op zoek zijn gegaan naar het kostbare gele metaal. Hiertoe bliezen ze hele stukken tempel weg om tot in de kern van de gebouwen te kunnen komen. De laatste jaren zijn archelogen begonnen met de restauratie van het gebied om ons toeristen inzage te kunnen geven in hoe het vroeger eruit moet hebben gezien. Chichen Itza was weer een indrukwekkend cultureel hoogstandje maar kan in mijn ogen toch echt niet tippen aan Tikal in Guatamala en Machu Pichu in Peru, maar dit terzijde.

Bij terugkomst in Playa na een korte tequillavergadering besloten om samen met Vic een aantal dagen naar Cuba te gaan. Veel mensen hebben ons gezegd dat je er nu naartoe moet gaan voordat Fidel het loodje legt en tja, wat moet dat moet...dus pakten we onze biezen en vlogen we naar Havana de volgende dag.

Even wat korte backside info over Cuba. Sinds Fidel Castro Ruz (el Comandante) tijdens de Cubaanse revolutie de toenmalige pro-Amerikaanse overheid en regering van dictator Fulgencio Batista omverwierp (waardoor vervolgens de vermogende Cubanen met hun geld het land verlieten) en Amerika vervolgens het embargo instelde, verkeerd Cuba in armoede. Dankzij het communistische bewind is er gratis gezondheidzorg en onderwijs maar de mensen verdienen heel weinig geld en kunnen maar net aan rond komen. Doordat de mensen zou weinig geld hebben zijn veel de fantastich, oude gebouwen in Havana slecht onderhouden en zien veel van de straten er sober en grijs uit. Toen wij aankwamen in Havana leek het net op een soort van getto maar algauw kwamen we tot de ontdekking dat de mensen er echt super vriendelijk zijn. In het oude centrum zijn ze inmiddels begonnen met het opknappen van de oude gebouwen (sinds het toerisme is vrij gegeven als particuliere inkomstenbron) en dat ziet er werkelijk subliem uit. Je waant je daar in een moderne honderd jaar oude stad met al die verschillende kleurlijke antieke gebouwen. Tijdens onze paar dagen Havana hebben we veel van de stad gezien, genoten van de vele antieke auto´s, dikke sigaren gerookt en genoten van de vriendelijke mensen maar met orkaan Ike op onze hielen peerden we hem na 3 dagen toch maar weer terug naar Playa.

Eenmaal terug in Playa del Carmen zijn we een dagje naar de kleine Maya ruïne van Tulum gegaan. Waar Tulum zich onderscheidt van de andere mayatempels is dat deze zich direct naast de azuurblauwe zee bevindt.
Na al dat cultuur was het weer tijd voor action en besloten we een dikke, vette, grote, dikke speedboot te pakken naar een rif waar we vervolgens gesnorkeld hebben en de onderwaterwereld van mexic bewonderd hebben. Vervolgens zijn we wezen sjeezen op quads (4 wielige motorvoertuigen) door de dichtbegroeide jungle. Ik had voor de zekerheid wat kranten meegenomen want dan was ik er zeker van dat ik lekker kon scheuren ;) Onderweg nog gestopt bij een Canote (ondergronds meertje) om het stof uit onze lichaamsopeningen te spoelen en daarna hyper van de actie teruggegaan naar ons hotelletje.

De 2 weken met mijn pa & Danny waren weer voorbij gevlogen. Echt super vet dat ze me even zijn komen opzoeken. Met pijn in mijn inmiddels bierpens gedag gezegd en samen met Vic het vliegtuig naar Guadalajara gepakt.
Vanaf Guadalajara doorgereden naar Nexpa alwaar we na lange tijd weer herenigd werden met mede lotgenoot, Hodgie! Inmiddels zitten we alweer een dikke week in Nexpa en ben ik blij dat ik de hectiek van Playa achter me heb kunnen laten en nu nog een paar weken kan relaxen in de middle of nowhere. Budgettechnisch gezien moeten we nu elke dag koken en ik moet zeggen dat het ons aardig goed afgaat. Met minimale ingredienten toveren we toch elke keer weer een wondermaaltje van ons 2 pittertje. Hier in Nexpa is verder nix te doen dan surfen dus dat doen we dan ook maar de hele dag. Verder een beetje lezen, kampvuurtje maken en deze fantastische reis laten bezinken. Over 2,5 week vliegen we alweer naar huis dus ik denk dat dit de laatste update wordt. Het internet hiero is weer reete langzaam dus de foto´s laten waarschijlijk weer even op zich wachten.

Thanks voor het lezen van al onze avondtuurlijke verhalen en tot snel in Hollanda!

Liefs & greetz

Ps. Holy shitballs wat een lap tekst, succes ermee!

Pps. Vluchtgegevens voor de thuisblijvers: Vluchtnr: BA0440 van Heathrow (Londen)
Aankomst 18.05u Donderdag 9 Oktober
We vliegen met British Airways (dezelfde klojo´s die het niet toestaan om surfplanken mee te nemen op hun vluchten)

Ppps. Voor degene die ons komen ophalen, neem effe een broodje bal met pinda mee van de A&P voor mij, voor Paul een broodje haring met uitjes en voor Viccie een lekker broodje filet American.