Barrels in Popoyo

Owh kee, wij waren dus onderweg naar Santa Catalina. Vanwege de lousy bustijden naar dit wat afgelegen plaatsje met beroemde surf besloten we hem toch maar door te knallen naar de grensovergang naar Costa Rica. Victor was een aantal jaar geleden al naar Costa geweest en was erg positief over een jungle lodge in het uiterste zuiden van Costa rica waarvan de eigenaren een groepje Hollandse surfers is. Deze surfdoeds kwamen 15 jaar geleden al naar Rancho Burrica en nadat de Costaricaanse eigenaren 10 jaar geleden besloten de boel te verpatsen schraapten de surfers het benodigde geld bij elkaar en kochten de toko. Hierna heeft inmiddels half surfnatie Nederland een bezoekje aan de ¨Rancho¨ gebracht. WIJ als hardcore surfers konden dus niet achterblijven, zeker niet nu de 2de nederlandse wedstrijd van het EK eraan zat te komen en wij wel verlangden naar een brokkie Nederland ver van huis. Zo gezegd zo gediggiedaan. Vanaf de grens boekten we een pick-up truck naar Punta Banco, Koos Alberts pompte uit de speakers en na een paar uur knallen over onverharde weggetjes kwamen we dan eindelijk in het pikkedonker aan op de Rancho (maar niet voordat we eerst nog even een slang overreden hadden, linkmiegels dat we zijn). Na een hartelijk ontvangst van het Nederlandse stelletje Jurgen en Birgit (die de boel runnen dit jaar), pilsie van het huis, beetje lullen met de andere Hollanders en weer vroeg onder de wol want dat reizen en Koos Alberts breekt je op hé?!

Nexte murgen, vroeg uit de veren om de boel te verkennen. De Rancho bestaat uit verschillende hutjes omgeven door diverse soorten palmbomen, felgekleurde excotische planten en bomen met aan de ene zijde een dichtbegroeide, groene, jungleberghelling en aan de andere zijde het pikzwarte strand met op 5 meter van de boomrand de zee met een eigen pointbreak voor de deur. Een uitkijktoren tussen de palmbomen en 4 schommelstoelen op een veranda aan het strand met uitzicht op de surf voor de vele groupies die wij als radicale sportbeoefenaars overal achter ons aankrijgen. Op het Ranchoterrein is verder een kleine waterval waarvandaan de kleine brulapen met hun grote bek goed gespot & gehoord konden worden. Via een stijle trap op de berghelling is tevens een grote uitkijkpost te bereiken van waaraf heel het strand en de wijde omgeving te bezichtigen zijn. Een zeer romantisch plekje en Vic & Simoon zouden hier dan ook later vrij vaak naakt ronddwartellend betrapt worden.

Op de Rancho waren naast ons cluppie nog 3 Hagenezen, 3 R´dammers (kakkerlakken) en 1 Ajaxied van de partij. Samen met de 2 Hostelrunners uit de achterhoek (superboeren) goed voor een multicultureel voetbal elftal (met 1 wissel welteverstaan). Met deze grote groep vermaakten we ons na de surf met diverse leipe spelletjes zoals ´Killer´, ´Wie ben ik?´ en Tafeltennis. Paul bleek een semiprof chinees te zijn die iedereen van de tafel veegde. Maar dit kan ook niet anders na een stage waarbij er elke dag 1 uur gewerkt werd en 7 uur gepingpongt. Aldus uit betrouwbare bron.

De eerste paar dagen kregen we aardig wat wildlife voor onze kiezen gesmeten. Overdag 3 wurgslangen in de tuin en tijdens een avondurinoirsessie in het donker werd mijn plassertje met jaloersmakende ogen gadegeslagen door een slang welke zich in de raamopening van de wc genesteld had. Afknijpen en wegwezen dus. Verder hebben we roodgeelblauwe papagaaien over zien vliegen, honderden krabbetjes op het strand gade geslagen, die van een gevonden schelp (of soms van een dop van een fles!) een huisje maken en deze op hun rug meezeulen, hagedissen en leguanen gezien, groene gifkikkertjes proberen te fotograferen en een aangespoelde reuzeaal geroken. Etcetera, etcetera. Het is 1 grote beestenboel daaro op die Rancho.

De 1ste week op de Rancho was super gezellig met en hele doos bij elkaar geraapte hollandse leipo´s. Maar het zou nog veel gezelliger worden want we gingen Simone en Maarten ophalen van het vliegveld. Dus off we went to San Jose. Siem en Hoeve (Maarten voor de niet insiders) hadden wat vertraging wat resulteerde in een zenuwachtige Vic die met zijn schone, nieuwe boxershort 30 keer naar het arrivel-tijd-schema-vlucht-tv-tje heen en weer liep. Na 4 uur vertraging kwamen ze dan toch het vliegveld uitgelopen. Het stelletje herenigd en de boys een nieuwe troebadoer erbij. De stad snel gelaten voor wat het was en met zijn 5-en, Tony en Sally (de 2 ozzies) die zich inmiddels weer even bij ons gevoegd hadden en Johnny (de Hagenees),die zijn meisje dezelfde dag op kwam halen van het vliegtuig, teruggegaan naar de Rancho zodat Siem en Hoeve effe rustig de tijd hadden om te acclimatiseren.
Met ons nieuwe cluppie nog een weekie op de Rancho gezeten, veel gesurfd, slappe verhalen verteld, spelletjes gedaan, genoten van het goeie eten, paardrijtocht door de jungle en over het strand gemaakt, groeps yogales gekregen en Siem en Vic hebben hun nodige frustraties wegge….ehhh….gefloten.

Na 2 weken Rancho waren we echter wel een beetje lui geworden en besloten we de Rancho met pijn in ons hart te verlaten en naar het plaatsje Jaco te gaan. Hier hebben Hoeve & Siem een nieuw boardje gekocht en hebben Paul en ik ons vertrouwde boardje ingeruild voor een radicaler sheepie (want dat past beter bij ons radicale jongens). Mijn nieuwe boardje heeft iets meer rocker, inchie smaller en 2 inch kleiner, single to double concave, rounded squaretail, sharp nose, je kent het wel. Gewoon vette shit dus. Na de nieuwe aanwinsten hebben we hem meteen gepeerd uit Jaco want je wordt er echt gestoord van de (veelste veel) Amerikanen. Wij noemen ze nu Anusjes aangezien er alleen maar shit uit die gasten komt (beetje generaliseren mag wel, toch?). We zijn na Jaco doorgegaan naar Playa Hermosa waar goede surf zou zijn maar dat viel dus erg tegen waardoor we besloten terug te gaan naar San Jose om vervolgens een bus te pakken naar de grens met Nicaragua. Gelukkig voor ons zaten de bussen propvol vanwege een vakantie waardoor we 6 uur mochten staan. Jah het reizen is zwaar merkten ook Siem en Hoeve op. Stempeltje gehaald bij de grens en na goed afdingen een taxi gechartered voor de 3 uur durende reis, over een modderweg met plassen waarin je baantjes kan trekken, naar Popoyo.

Nou en daar zitten we nu met ons goeie gedrag. De sfeer hier is erg chill, het strand schoon en wit en we hebben vandaag en gister een paar lekkere surfsessies gehad. Ik heb zelfs voor het eerst een (echt) barreltje gescoord (en nee dat betekent niet dat ik een goedkoop oud fietsie op de kop heb getikt). Hier blijven we waarschijnlijk nog een paar daagies en dan zijn de plannen om de vulkanen die midden in Lake Nicaragua liggen te bezichtigen en we willen nog naar de Caribische kan van Nicaragua gaan voordat Maarten over 10 dagen weer naar huis gaat.

Anyways, het gaat allemaal nog super goed hiero. Iedereen is gelukkig en blij, zeker nu Siem en Hoeve erbij zijn (moet ik wel zeggen want zij lezen dit stukkie ook) ;). De knuffeltijd voor alle boys is weer omhooggegaan met de komst van Simone en Maarten lult & grapt de hele boel wel bij elkaar.

Liefs en groetjes!

ps. De foto´s komen later want internet is verdomde langzaam